माय मराठी...

हा प्रश्न वाचून हा निखिल वागळेंच्या आजचा सवाल मधला कौल वाटला असेल कदाचित. पण हा खरोखर महत्वाचा प्रश्न आहे. परवा जागतिक मराठी अकादमी संयोजीत राज ठाकरे आणि शरद पावरांमध्ये एक परिसंवाद घडवून आणला होता. त्यात मराठीला अनुसरून अनेक मुद्दे उपस्थित केले होते. राज ठाकरे प्रातिनिधिकहुनही अधिक स्वरूपात मराठी साठी काम करत असतील, नसतील. पण मूळ मुद्दा असाय की आपण मराठीसाठी काय करतोय? मराठीचा केवळ प्रतिकात्मक पुरस्कार करून काई फरक पडू शकतो का? तर त्याचं उत्तर होय असं आहे. पण ते काई काळासाठी. कालांतराने त्यात विस्मृती येत जाईल. बरंच काई करण्यासारखं आहे. मराठी राजभाषा दिन म्हणजे कुसुमाग्रज म्हणजेच वि.वा. शिरवाडकर यांची जयंती. मराठीबद्दल कुठलाही दिखाऊ अभिमान आणि इतर भाषेचा द्वेष न बाळगता आपण भाषेची वाढ कशी शकतो ते पाहणं महत्वाचं ठरतं. कुसुमाग्रजांच्या स्वातंत्र्यदेवतेची विनवणीत मराठीबद्दल, मराठी भाषेच्या वृद्धिबद्दल भाष्य केले आहे: परभाषेतही व्हा पारंगत ज्ञानसाधना करा तरी माय मराठी मरते मरते इकडे परकीचे पद चेपू नका भाषा मरता देश ही मरतो गुलाम भाषिक होऊनि आपल्या प्रगतीचे शीर कापू नका! ...

कुठलीही पूर्वग्रहदुषित मत न बाळगता, एका वाक्यात सांगायचं झालं, तर फक्त नाना काय तो 'आपला मानुस' वाटतो. आजकाल social media मुळ सोसणार नाही इतकी क्रियाविशेषण आणि विशेषण लावून एखाद्या सिनेमाच प्रोमोशोन केल जात. त्यात गैर काहीच नसत. पण नाना पाटेकरांसारखा एखादा नट जेव्हा आपल्या सहकलाकारांच तोंड भरून कौतुक करतो, तेव्हा काकणभर जास्तच अपेक्षा वाढलेल्या असतात, असाव्यात. पण सिनेमात तितकासा सहज आणि खिळवून ठेवणारा अभिनय नानाशिवाय कोणी केलेला आढळत नाही. 'नात्यांची गुंतागुंत आणि वाढत गेलेला तिढा', अश्या भयानक वाक्य रचानांपेक्षा मी तिकीट काढलेले पैसे वसूल होतायत का, हा प्रत्येक सिनेमा बघणाऱ्या माणसाचा विचार असतो. आणि review मध्ये कथानक नव्हे तर सिनेमा का पाहावा किंवा पाहू नये हे सांगायचं असत हे कित्येक वेळा लोक विसरून जातात....असो. तर पूर्वार्धातले नानांचे सुमित राघवन आणि इरावती हर्षे ह्यांच्या सोबतचे one-to-one संवाद असणारे दृश्य नक्कीच बघण्यासारखे आहेत. Thriller जरी असला तरी सुरवातीचे आणि काही अधूनमधून असलेले नानाचे संवाद मधूनच गुदगुल्या करून जातात. मुळात नाटकावर ब...